" Compositio inter nos et Guidonem de Longa Quercu, armigerum, de granchia de Longa Quercu. "
- A Original en parchemin. — Inv., p. 128, l. 1, nº 3.
- a Cartulaire de l’abbaye Notre-Dame des Vaux-de-Cernay, de l’ordre de Cîteaux, au diocèse de Paris, éd. Lucien Merlet et Auguste Moutié, Paris, 1857-1858.
Universis presentes litteras inspecturis, oflicialis archidiaconi
Carnotensis in decanatu
Ruppefortis, salutem in
Domino :
Noveritis quod cum contentio moveretur inter abbatem et conventum Vallium
Sarnaii, ex una parte, et Guidonem de
Longua-Quercu, ex altera, super quadam platea, quam plateam Alexander, miles, et dominus
Longe-Quercus et predecessor dicti
Guidonis, armigeri, dedit monachis Vallium Sarnaii ad
edificandam grangiam, in quam campipars tocius ville et decima monachorum communiter ducerentur1 ; et super quibusdam consuetudinibus quas idem
Guido in grangia requirebat, et super quibusdam aliis
ratione predictorum : tandem compositum est inter eos in hunc modurn, quod
dictus Guido concessit et quitavit monachis plateam in qua
edificata est grangia, a quadam sepe que dividit inter quandam masuram et dictam
plateam usque ad fossatum supradicti Guidonis, et ante et
retro grangiam a nemore quod est retro usque ad viam que est ante grangiam,
pacifice et in perpetuum possidendam.
Poterunt autem dicti monachi circa grangiam et circa universam plateam sepem
facere, fossatum fodere, murum construere, portam facere et edificare, et seras
ponere et amovere, prout sibi viderint expedire ; nec poterit dictus
Guido, inter viam que est ante grangiam et que ducit ad
domum ipsius Guidonis et plateam monachorum, aliquid
proprium requirere vel habere, nec eciam poterit in parte illa fumum coadunare
vel aliquid aliud facere quod possit euntes ad grangiam impedire.
Dominium autem et custodia grangie monachorum erit et eam, cum necesse fuerit,
de proprio reparabunt ; bladum autem tam decime quam campipartis, set et
stramina et fourragia dicti monachi et dictus Guido,
necnon, et Symon de Longa-Quercu,
armiger, frater dicti Guidonis, per medium fideliter
parcientur ; nec poterunt dicti Guido et Symon, frater ejusdem, in grangia sive in porta
ante grangiam, introitum vel egressum requirere vel habere, nisi tantum in
tempore autompnali.
Ponent etiam dicti Guido et Symon
aliquem servientem in auxilium, ad recipiendum et ad taxandum gerbas in
grangia : campipartem autem quam debent predicti Guido et
Symon, frater ejusdem, de sua
terra propria, prius ad grangiam monachorum adducent quam illud quod suum est
proprium moveatur de campo ; et terram que campipartem debet tradere non
poterunt ad censivam.
Poteruntque sepedicti Guido et Symon, frater ejusdem, si voluerint, custodem
suum tempore autompnali in ipsa grangia ponere ; qui scilicet custos monachis
fidelitatem faciet ; clavem tamen grangie non habebit, set serviens monachorum,
et eam cum clavibus porte custodiet tam de die quam de nocte.
Et si serviens monachorum exire a grangia et hostium firmare voluerit,
custos prefatorum Guidonis et Symonis cum
recedente recedet, nec post ipsum in grangia sive in platea intra portam poterit
remorari.
Et serviens monachorum, custos grangie, sepedictis Guidoni
et Symoni fidelitatem faciet ; ipseque cum campipartitore
ad decimam campipartum numerandam ibit ; campipartitorque monachorum fidelitatem
faciet.
Excussores autem bladorum tres erunt in grangia, quorum monachi
duo ponent uno , et dicti Guido et
Symon
unum ; sequenti vero prefati Guido et
Symon
duos ponent et monachi unum, et sic vicissim annuatim
facere tenebuntur ; nec poterunt dicti Guido et
Symon excussionem bladorum impedire vel defendere, set
totum in autompnali tempore, si fieri potest, excutietur, totum purgabitur, et
unicuique quod suum est sine dilatione ulla tribuetur.
Si autem contigerit quod predicti monachi dictis Guidoni
et Symoni aliquam licenciam ad tempus concesserint, sive
custodiendi in grangia stramina sua sive aliquid aliud, sive clavem ad intrandum
in grangiam commodaverint, sive aliqua alia ad tempus promiserint, occasione
hujus permissionis et gratie, nichil juris, nichil reclamationis, nichil
consuetudinis in predictis poterunt reclamare.
Et ne prefata gracia dictis monachis sit dampnosa, si facta fuerit dictis
Guidoni et Symoni, omnia dampna que,
occasione dicte permissionis et licentie et omnium premissorum, dictos monachos
contigerit incurrere vel habere, eisdem monachis dicti
Guido et Symon tenebuntur per omnia
restaurare.
Set dicti Guido et Symon omnia que
superius sunt expressa promiserunt fideliter observare, super hoc fide prestita
corporali, se et heredes suos seu successores suos ad omnia predicta facienda et
fideliter observanda coram nobis obligaverunt et etiam uxores eorumdem obligatas
relinquerunt.
In signo autem pacis seu compositionis predicte et omnium que superius
continentur testimonium et munimen, ad petitionem Guidonis
et Symonis, fratrum, necnon et mulierum predictarum, dictis
religiosis presentes litteras sigillo nostro tradidimus sigillatas.
Datum et actum, de consensu parcium,