[10] Incipit proemium.

‘Regnum Francorum antiqua Troiane gentis prosapia nobilitatum, cum virorum ferocis corporis animique virtute, tum maxime regum, excellentissima semper viguisse potentia, luce clarius constat. Que pro certo natio, licet eo quo censetur nomine preferox esse noscatur, mansuetudinis tamen ejus insignia adeo elucent, ut rebellium colla hostium non tam vindici ferire muccrone quam sibi subicere maluerit. Verum, ut diximus, cum regum precellentissima floruerit auctoritate virorumque prevalida animositate, (6b) non tam finium ampliare spatia suorum, quam exterarum sibi adquirere studuit dominationem gentium’1 : Liber Historiae Francorum, 1, p. 241. Vividam namque bello dextram preferens, et parcere noverat subjectis et debellare superbos2Virgilius, Aeneis, VI, 853. Que non inmerito domina multarum evasita vel extitit P en marge nationum, dum non diu passa est semet ydolatrie servire demonum. Nam creatori potius quam creature3Rom., 1,25 subdi rectius ducens, ipsa ut ita dictum sit sui primordia regni Christo auspice cepta, cultui ipsius dedicare maluit. Hinc ad altiora se subrigens, catholice fidei norma ardenti usa desiderio ea cum regni terminis ut dilataretur ardenter effecit. Rerum vero secundarum processu excitata, impetum non refrenabat suum, sed adjungere sibi finitimos bello coactos haudquaquam dissimulandum arbitrabatur, donec Alamannorum gens dominationis jugum ferre detrectans, bellum inmane excitavit. Quod quidem rex inclitus Chlodoveus, qui quintus regum ipsius gentis regnum tenebat, solerter ad victoriam usque perduxit. Sed hec proprio digesta referentur in loco, nunc hystorie ordo texatur.

Explicit proemium.