Amalricus, Dei gratia, comes Montisfortis1 et Leycestrie, universis presentes litteras inspecturis, salutem in Domino : Noverit universitas vestra quod, cum, inclite recordationis, Ludovicus et Philippus, Francorum reges, concessissent abbatie Vallium Sarnaii in foresta Aquiline usagia quedam, vivum scilicet nemus ad edificia abbatie et mortuum ad ardendum, et super eisdem usagiis inter nos et fratres dicte domus controversia verteretur, eo quod dictis usagiis male utendo, sicut nobis videbatur, excessissent, tandem per amicabilem composicionem sopita est in hunc modum : videlicet quod nos, ob salutem anime nostre et animarum patris et matris nostre et G[uidonis], comitis Bigorre, fratris nostri, et primogenitorum nostrorum assensu, B[eatricis], comitisse, uxoris nostre, et Symonis et Roberti fratrum nostrorum, dedimus et concessimus eidem abbatie, in puram et perpetuam elemosinam, ad opus abbatie et quorundam domorum ipsius, scilicet Essarti-Roberti, Sancti Benedicti, Proverlu, Planeti, Aite, Esbiseors, Sancti Nonni, Creches, Montisfalconis et cellarii de Brueriis, in dicta foresta Aquiline usagium suum, vivum scilicet nemus ad edificia et ad usus necessarios, exceptis eschalaciis, et mortuum ad ardendum, pasnagium porcorum, pastionem animalium et pecorum, excepto quod porci non intrent forestam a kalendis aprilis usque ad kalendas julii. Concessimus etiam dicte abbatie libertates et dona que fecerunt ei inclite memorie Amicia, avia nostra, et Symon karissimus pater noster, videlicet ut ministri seu artifices ipsorum qui cedunt et colligunt ligna ad ardendum vel ad faciendum carbonem, absque contradictione capiant in communi foresta residua lignorum vel arborum que remanent tam ministris quam artificibus suis, qui ad edificia ligna cedunt. De pastione etiam quadraginta porcorum ad usus pauperum in defensis Aquiline, et si que alie libertates in ipsorum litteris continentur, nos vero, sicut easdem concessiones et donationes eidem abbatie fecimus, bona fide sic intelligimus, quod abbas et conventus eisdem bona fide utantur, et sint eisdem contenti et de hiis se teneant pro pacatis, nec nos possint ad aliud coartare. Que omnia ut robur habeant perpetue firmitatis, presens instrumentum sigilli nostri fecimus munimine confirmari. Actum apud Ruppem-Fortem, anno incarnationis dominice millesimo ducentesimo vicesimo sexto, mense maio.