[36] “At vero Langobardi cum per annos decem sub potestate ducum fuissent, tandem communi consilio Flavium Autari, supramemorati principis Clephonis filium, regem sibi statuerunt. Cui, ob restaurationem regni, duces qui tunc erant mediam totius substantie sue partem contribuerunt, ut esset tantum rex ipse sive qui ei obsequebantur per diversa distributi officia alerentur. Erat sane hoc mirabile in gente Langobardorum: nulla erat violentia, nulle struebantur insidie, unusquisque quo libebat securus sine timore pergebat”1 = Paulus Diaconus, Historia Langobardorum, III, 16.