[4] ‘Porro Sigebertus, cognito quod fratres ob infausta obprobrio subjacerent conjugia, Gogonem legatum in Hispaniam ad Athanahildum regem Gothorum, qui exercitum imperatoris ab Hispania expulerat, mittit, petitum filie illius Bruinne nomine nuptias. Quam ille a patre cum multis sibi traditam opibus, ad Sigebertum perducit. Sigebertus eam, eo quod arriane dedita esset heresi, a catholicis baptizari Brunschildemque vocari precipiens ac fide instrui orthodoxa, cum magno apparatu epularum duxit uxorem’
1 : , Chronicae, III, 57, p. 108, l. 24-29. ‘Hec, ut in regnum sublimata est, Gogonem, qui se ab Hispaniis abduxerat, invisum regi Sigeberto fecit’
2 : , Chronicae, III, 59, p. 109, l. 13. ‘Huic denique Gogoni, cum in infantia Sigeberti omnes Franci de regno ejus Chrodinum majorem domus elegissent, virum probum ac timoris Dei plenum, ille oblato cessit honore, regem allocutus in hec verba :
4 : , Chronicae, III, 58, p. 109, l. 1-8. « Omnes, inquid, Francie potentes consanguinitatis michi jure federantur, nec valeo jurgia eorum portare, dum quisque [f36] (36a) mea fretus propinquitate, eo ad nocendum alteri efficiatur promptior, quo mei censuram judicii non pertimescit quasi affinitate propinquior. Sed bonum esse asseritis equitatis intuitu etiam parentes punire. Quis hoc abnegat ? Verum perpeti infamia denotantur vel Torquatus filium pro contempto suo precepto securi percutiens, vel Brutus duos pro patrie libertate ex se natos pari modo perimens, adeo ut precipuus poetarum de eo ita scripserit : Infelix utcumque ferent ea facta nepotes3, Aeneis, VI. ??. Sed esto, sit melius pro misericordia quam pro crudelitate argui. Ut quid autem frustra improbis misericordia impenditur, dum indulta venia insolentiores ad exercenda passim vitia efficiantur ? Non michi ergo contingat, propter transitoriam eorum gratiam, eterne dampnationis subire sententiam. »
Post hec verba, rege cunctisque optimatibus in ejus arbitrii dispositione electionem tante successionis ponentibus, ipse eo quidem die siluit’‘Diluculo vero subsequentis diei matutinus consurgens, ad domum Gogonis cum quibusdam palatii primatibus properat. Et brachium ejus collo superponens suo, signum future dominationis dedit, eique dixit :
6 : , Chronicae, III, 59, p. 109, l. 9-17. « Dominus noster rex Sigebertus cetusque reipublice nostre, comitem me destinaverant fore domus regie. Hoc ego nunc cedo munere ; utere felix meo privilegio, quo me sponte carere profiteor. »
Hujus exemplum ceteri qui aderant proceres secuti, Gogonem majorem domus adclamaverunt. Strenuus in gerendo principatu Gogo eo usque est habitus, donec Brunschildem de Hispania accessire est jussus. Ille dies mortis Gogoni fu (36b) it ; cui expedierat exilio mutasse sedes, antequam omni belua crudeliorem in cervicibus locandam aveheret suis. Namque Brunechildis, ut prelibatum est regio potita conjugio, animum regis ab eo alienans ad postremum jugulare coegit. A qua tantum humani sanguinis effusum, tante cedes acte potentum seu etiam regum in Francorum regno sunt, ut non inmerito Sybillam ante multa secula de ea vaticinasse sit creditum : Veniet, ait, Brunia de partibus Hispanie, ante cujus conspectum gentes sive gentium reges peribunt. Ipsa vero calcibus equorum disrupta peribit5, De civitate Dei, XVIII, 23 ’