École des chartes » ELEC » Cartulaires d'Île-de-France » Saint Gondon » Cartulaire » à Senlis. 16 janvier 866

Diplôme de Charles le Chauve. Il confirme à Hecfrid, abbé de Saint-Florent du Mont-Glonne, un petit monastère dans lequel a été inhumé saint Gondon, nommé anciennement Nobiliacus et situé au bord de la Loire, en Berry. Le roi l'avait déjà donné à Didon, prédécesseur d'Hecfrid, pour y transférer les reliques de saint Florent et y établir, sous la règle de saint Benoît, le siége de son abbaye, qui venait d'être détruite par les Normands.

  • B Bibl. nat. de France, lat. 1930: Bibl. nat. de France, lat. 1930: Livre Noir, fol. 8 (le texte a pour rubrique: Preceptum incliti regis Karoli ad Hecfridum abbatem, ubi ei largitur cellulam S. Gundulfi, ad transferendum in ea corpus S. Florentii).
  • C Arch. dép. Maine-et-Loire, H 3714: Arch. dép. Maine-et-Loire: Livre d'Argent, H 3714, fol. 27v° et 55.
  • D Arch. dép. Maine-et-Loire, H 3715: Arch. dép. Maine-et-Loire, H 3715: Livre Rouge , fol. 21.
  • a Cartulaire du prieuré bénédictin de Saint-Gondon-sur-Loire, éd. Paul Marchegay, Les Roches-Baritaud, 1879.
D'après a.

In nomine sancte et individue Trinitatis, Karolus gratia Dei rex.

Quicquid pro utilitate ac necessitate servorum Dei facere contendimus, profuturum nobis et ad eternam beatitudinem facilius obtinendam et presentem vitam felicius transigendam procul dubio confidimus. Itaque noverit omnium sancte Dei ecclesie fidelium nostrorumque, tam presentium quam et futurorum, sollertia, quia venerabilis vir et religiosus abba Hecfridus monasterii Beati Florentii, una cum monachis ibi Deo militantibus, ad nostram accedens sublimitatem, miserabile auditu, lacrimabili suggestione exposuit mansuetudini nostre calamitatem prefati monasterii ceteramque miseriam ipsius regionis, pro peccatis nostris, ab inimicis Dei cruentissimis Normannis crudeliter sepius illatam : ita ut eadem provincia, quondam visu pulcherrima, in solitudinis facien penitus videatur redacta ; quare, sicut et aliis incolis quondam illius plage, multo magis quoque monachis superius dicti monasterii, ejusdem religiosi viri abbatis cura providendis, in eodem loco penitus exclusa est habitatio. Igitur oravit suppliciter idem venerandus abbas ut, ad suorum refugium monachorum et ad receptionem sacratissimi corporis beati Florentii, concedere sibi dignaremur cellam secus fluvium Legerim, in pago Biturico [sitam]1, que dicitur Nobiliacus, quemadmodum predecessori illius Didoni, quondam abbati, nos fecisse cognoscitur, in qua cella sanctus Gundulfus reverenter colitur humatus : quatenus a manibus suprascriptorum inimicorum Dei se evasisse exultantes, requiem ibidem de tanta persecutione tandem mereantur, Christo propitio, invenire, et in laudem divine misericordie valeant respirare.

Nos autem, supplicibus ejusdem Hecfridi abbatis monachorumque ejus precibus benignum assensum prebentes, altitudinis nostre preceptum hoc fieri jussimus, per quod memoratam sancti Gundulfi cellam, cum familia utriusque sexus et rerum omnium aliarum plenitudine, sepedicto venerando abbati Hecfrido suisque monachis habendam concedimus atque largimur : videlicet ut, pro nomine Domini et peccatorum nostrorum ablutione, monasterium illud cum omnibus sibi pertinentibus rebus ab eodem Hecfredo, reverendo abbate, successoribusque ejus, secundum regularis institutionis ordinem omnimodis agatur, et sine cujuspiam contradictionis inquietudine regulariter disponatur, ad utilitatem ac necessitatem servorum Dei, nostris futurisque temporibus, secundum sacre institutionis normam sancti Benedicti ibidem Domino servientium atque famulantium. Ut autem hec nostre auctoritatis delegatio perpetuam, in Dei nomine, obtineat firmitatis vigorem, manu propria subter eam firmavimus anulique nostri impressione assignari jussimus.

Signum2 serenissimi Karoli regis.

Hildeboldus, indignus diaconus, ad vicem Ludovici recognovit.

Data .

Actum Silvanectis civitate, in Dei nomini feliciter, amen3.


1 Les mots placés entre crochets sont ajoutés pour compléter le sens.
2 Pour le monogramme qui forme la signature de Charles le Chauve et de son petit-fils Carloman, voir les traités de Diplomatique et le Glossaire de Ducange.
3 Imprimé par Mabillon, Annales ordinis S. Benedicti, vol. 2, p. 752 ; et par dom Bouquet, Scriptores rerum francicarum, vol. 8, p. 597.