« Sepe et pene in omnibus terræ finibus ex verbi apostolici sacra auctoritate personuit, et doctor ille gentium in fide et veritate suavissime intonans, saluberrime ammonuit dicens : « Dum tempus habemus operemur bonum ad omnes, maxime autem ad domesticos fidei. » Scriptum etiam est et canonice affirmatum et a sanctorum patrum decretis justissimis dirivatum, ut æcclesiarum fructus et altarium decimæ, vel oblationes, in illorum usus deveniant qui æcclesiis deserviunt, ut fiat quod scriptum est : « Qui altario servit, de altario vivit. » Et : « Dignus est operarius mercede sua. » Et in veteri testamento : « Non infrenabis os bovi trituranti. » Ac si apertius dicat : « Non tibi usurpabis que jure competunt Deo in æcclesia ministranti. » Hiis et multis aliis sanctarum scripturarum testimoniis auditis, ego Mainerius, filius Germundi, filii Avesgoti, et Elisabeth, uxor mea, remedium nostris animabus et parentum nostrorum providentes, utile duximus monitis apostolicis obedire et quædam quæ secundum leges seculares juste possidebamus, justius ut pote æcclesiastica Deo et Dei servientibus condonare. Auctorizantibus itaque filiis nostris, Amalrico et Willelmo, et filiabus Mathilde et Agnete ; quin etiam Symone et Avesgoto fratribus meis, damus Deo et beato Martino Majoris monasterii et fratribus in eodem loco Deo. sub habitu monachili deservientibus, æcclesiam sanctæ Mariæ de Mestenon quæ est intra muros ejusdem castri, cum terra ad faciendas officinas monachorum, et ad facienda viridia et ortos eorum ; insuper cum omnibus aliis rebus eidem æcclesiæ appendentibus, tam ultra aquam quam et infra aquam. Damus etiam eis æcclesiam de Orreia et totum cimiterium cum universis hospitibus in ipso commorantibus. Decimam quoque ejusdem æcclesiæ et illam de Provectomonte, illamque de Fontenellis, simulque illam de Pratis. Porro damus prenominatis monachis decimam de Sompneio, cum illa de Mestenone ; decimam quoque vinearum nostrarum pacorumque et ovium ; necnon et de duobus furnis quos apud castrum Sparnonis habemus. Damus eis per singulos annos X solidos ad emendum luminare predictæ æcclesiæ. Concedimus quoque eis decimas terrarum omnium hominum in eadem regione, sub nostro dominio, manentium. Apud villam quam appellant Petras, concedimus eis mansum Odonis ; granchias quoque et domos sitas prope æcclesiam sanctorum Gervasii et Prothasii. Hæc autem omnia ita quiete et libere damus eis atque concedimus, sicut ea usque ad hanc diem habuimus. Hujus rei testes sunt : Raherius de Hanchis, Willelmus de Luxovilla, Paganus de Cangeto, Hubertus filius Rohardi ; Gofredus filius Macoardi, Fulco de Mestenone, Girbertus Calsegist, prepositus ; Erardus de Mestenone, Fulbertus major, Robertus Cangeel, frater Fulconis ; Mainerius Rufus ; Anschitillus, presbiter de Sancto Petro ; Germundus, presbiter de Sancto Gervasio et Prothasio ; Bernardus capellanus, Drogo, prior ; Radulfus, monachus ; Robertus, monachus de Ambianensi civitate ; Stephanus, monachus de Bello-Loco1. »