« Amauricus, comes Montisfortis, Francie constabularius, universis presentes litteras inspecturis eternam in Domino salutem. Noverit universitas vestra quod cum Abbas et conventus Majoris Monasterii et Prior et conventus domus monachorum de Sparnone, Carnotensis diocesis, haberent nomine dicti prioratus, et a longis retroactis temporibus habuissent et pacifice possedissent in foresta nostra que Aquilina vocatur, videlicet in nemore mortuo et in omnibus lignis que reperirint quocunque modo terre jacentia ad comburendum, et in vivo quantumcunque ipsis opus esset ad edificandum tam in domo dicti prioratus de Sparnone, quam in granchiis ad eandem domum pertinentibus ; et in aliis duobus nemoribus nostris, quorum alter Campus Gaudein, alter Diluvium vocatur, usagium haberent et habuissent, quantumcunque ipsis esset ad omnes usus dicte domus et granchie sue de Hermeriaco ; et potestatem pascendi equas suas in dicta foresta Aquiline et ducendi et reducendi ipsas equas. Tandem de bonorum virorum consilio predicti abbas et conventus Majoris Monasterii et prior et conventus de Sparnone predicta omnia nobis et heredibus nostris quitaverunt. Et nos in recompensationem dicte quitancie prefatis abbati et conventui Majoris Monasterii et priori et conventui domus de Sparnone dedimus et concessimus centum et septuaginta arpenta nemoris nostri de Campo Gaudein cum fundo terre, sicuti sunt per fossata et metis divisa, habenda in perpetuum et quiete et pacifice possidenda. Ita quod de ipso nemore et fundo terre possint supradicti abbas et conventus Majoris Monasterii et prior et conventus de Sparnone suam libere et plenarie facere voluntatem. Preterea donamus et concedimus eisdem monachis duo arpenta terre contigua dicto nemori, ad manerium ab eis edificandum ibidem. Nec nos ve heredes nostri in prefatis nemoribus et terra, usagium, vel aliquod jus, vel possessionem, in futurum poterimus reclamare ; immo predicta omnia eisdem monachis ab omni usagio et consuetudine sive costuma vel redibitione, quod vel quas quicumque alius quoquomodo vendicare vet petere posset, nos et heredes nostri bona fide garantizare tenemur et ab omnibus liberare. Excepta alta justicia quam nobis et heredibus nostris in predictis omnibus retinemus. Videlicet : raptus, multri, incendii, furti, et sanguinis. Sanguinem tamen servientium ipsorum non retinemus. Et exceptis quibuslibet venationibus quas nobis generaliter retinemus. Set si forte aliquis ipsorum monachorum vel fratrum vel serviencium suorum invenerint aliquam magnam bestiam fatigatam vel mortuam, ipsi tenerentur eam reddere nobis, vel preposito de Sparnone, sive alicui de nostris servientibus nunciare. Si que vero littere regum vel antecessorum nostrorum facte super aliquo de quo fiat mencio in contractu isto, remanerint penes dictos monachos que pro ipsis faciant, nullius amodo sint valoris. Et sciendum est quod hec predicta omnia sepefati abbas et conventus et prior et monachi de Sparnone tenebunt de nobis et heredibus nostris in puram et perpetuam elemosinam que eis bona fide garandizare tenemur ut superius est expressum. In cujus rei memoriam et munimen sepefatis monachis in testimonium presentes litteras sigilli nostri impressione dedimus roboratas. Actum anno gratie millesimo ducentesimo trecesimo octavo, mense marcio1. »