École des chartes » ELEC » Cartulaires d'Île-de-France » Esserent » Cartulaire » Confirmation des donations de Hugues de Dammartin par Gui, évêque de Beauvais.

Confirmation des donations de Hugues de Dammartin par Gui, évêque de Beauvais.

De ces donations », dit Louvet, « Hugues, comte de Dammartin, en obtint la confirmation de Guy, Evesque de Beauvais, conceüe en ces termes : Vuido, Dei gracia ».

Gui, considérant que « Dieu daigne soutenir ses fidèles, durant les misères de leur pèlerinage... même par des biens corporels », notifie, confirme et protège par des menaces d'excommunication, la fondation du prieuré. Ont approuvé : Roaide, Pierre, etc.

  • A Original. Arch. dép. Oise, H 2432.
  • B Louvet, Histoire et antiquitez du pays de Beauvais, tome I, p. 644 (1635).
  • C Bibl. mun. de Senlis: Afforty, tome XIII, 464.
  • a Cartulaire du prieuré de Saint-Leu d'Esserent (1080-1538), éd. Eugène Müller, Pontoise, 1901.
D'après a.

Vuido5, Dei gratiaS.Belvacensis Ecclesie Episcopus, omnibus S. Matris Ecclesie filiis tam futuris quam presentibus, post laboriosam seculi hujus peregrinationem, quietam in celestibus conversationem.

Quia omnipotens Deus fideles suos inter peregrinationis erumnas ad vite patriam festinantes non solum spiritualibus, [sed] et corporalibus bonis, ne in via deficiant, dignatur sustentare, ideo ad cunctorum notitiam fidelium volumus pervenire qualiter villa que dicitur Esserens, cum ecclesia et altari, de manu Hugonis, comitis de Domno Martino3, exierit et ad dominium monachorum Cluniacensium pervenerit, et quod Dei pietas nostris temporibus per manum nostram dignata est confirmare, Hugo, Comes de Domno Martino, prefatam ecclesiam cum altari quam tenebat, quia in nostro Episcopatu sita erat, nobis reddidit ; quam postea cum altari similiter beato Petro Cluniacensi et ejusdem monachis fratribus nostris donavimus et coram conventu nostrorum deinceps habendam concessimus.

Postea vero comes idem Hugo divino instinctu prefatam villam et omnia ad eam pertinentia, terras scilicet arabiles et sylvas, prata et vineas, servos et ancillas, amnem quoque subtercurrentem cum transitu, predicte Cluniacensi ecclesie donavit, exceptis quorumdam beneficiis militum, que deinceps possidenda concessit, annuente Philippo Rege et Hugone, Regis fratre, de Crespeio10, et ejus uxore, Adela11.

Si quis vero militum prefate ville beneficia tenentium B. Petro suum beneficium aliquando vellet dare, omnino sibi facere liceret, absque ulla requisitione pecunie, quam idem Comes Hugo vel aliquis successorum ejus exigeret.

Ut igitur hec inconvulsa permaneant, cum nostris abbatibus, et ecclesiasticorum nostre ecclesie venerabili conventu, necnon primis totius nostri episcopatus20, sicut sunt prescripta, confirmamus. Ex parte etiam Dei omnipotentis, beatorum quoque Apostolorum Petri et Pauli, et authoritate nostra, omnes qui contra venire vel contradicere presument, excommunicavimus.

Rohardis vero, uxor Hugonis comitis de Domno Martino, et filius ejus Petrus et filie ejus Basilia, Adela et Eustachia13, presentes fuerunt et prefatum donum laudaverunt. Philippus Rex laudavit et confirmando subscripsit.

Actum tempore Hugonis21, Cluniacensis abbatis,