‘In hoc bello divinum illi affuisse auxilium signa a Deo ostensa docuerunt. Nam dum legatos munera ferentes ad sepulchrum sancti mitteret Martini, dixit eis : « Ite et a basilica sancti Martini michi signum victorie referte ». Abeuntes illi dum ecclesiam oraturi intrant, vox cantoris eorum insonuit auribus dicens : « Precinxisti me, Domine, virtute ad bellum et inimicorum meorum dedisti mihi dorsa »1Ps., 17, 40-41. Letantes illi, oratione completa muneribusque oblatis, regi signum victorie a Deo sibi concessum depromunt et alacrem efficiunt.

Cum autem flumen cui Vigenna nomen est transire deliberaret, dum vadum non inveniret eo quod fluvius pluviis auctus exundavisset, his Dominum verbis exorare cepit : « Trinitas, inquit, in personis Deus et unus in majestate, mihi contra adversarios fidei catholice victoriam tribuens, (17b) facilem hujus alvei concede transitum ! » Annuit his precibus clemens auris Omnipotentis ; cumque illucescente die castra movissent, ecce cerva quedam se subito conspectibus eorum ingessit. Illi, ut moris est Francorum venatui scilicet insistere, predam putantes eam avide insecuntur. At ipsa transito flumine vadum ostendit, ac deinceps nulli comparuit. Ita rex cum omni exercitu transmeans, Pictavis pervenit, et haud procul a basilica Sancti Hylarii tentoria fixit. Edictoque compescuit populum qui secum aderat ne quid in ea provincia raperent nec cibi quidem necessaria. Cum ecce medio noctis silentio farus ignea visa est egredi ab ecclesia Sancti Hylarii ac super tabernaculum in quo rex quiescebat protendi. Conserto ergo prelio, victi Gothi terga verterunt. Inter ipsas vero confertissimas acies, Chlodoveus cum Alarico certamen iniit. Cumque eum terre prostravisset et qua letale vulnus infligeret rimaretur, duo Gothi eum a latere contis feriunt, sed propter loricam eum vulnerare nequiverunt.’2 : Liber Historiae Francorum, 17