[69] ‘Interea Childebertus, nuntiis patrui inpellentibus, a loco sue habitationis digressus, advenit ei collocuturus. Tunc ex precepto Guntranni supra memorati in amborum presentiam deducti viri, cum prius relata iterum recapitulassent, addiderunt universos Rigundis thesauros a Gundoaldo pervasos, ipsumque dicere solitum invitante Guntranno Bosone ab oriente se ad Gallias transisse. Cumque principibus Childeberti hec nota fore asseverarent, suspicio nata est ideo aliquos ad presens colloquium venire distulisse. Tuma Tunc Aimoin demum Guntrannus rex hastam quam manu gerebat nepoti tradidit [f59] (59a) , inquiens : « Hoc, amantissime nepos, indicio noveris te michi successurum in regno. Idcirco tradita tibi a me potestate, cunctas regni mei civitates tanquam tuas dispone, reminiscens te solum ex nostra superesse stirpe. » ’1 : Gregorius Turonensis, Historiae, VII, 33, p. 313 Ita quidem rex audiente omni populo proferens, semotum a cetu aliorum nepotem monuit ne cui manifesta faceret que ipse ei dicturus foret. Denique instruens eum quos fidelium de rebus agendis consuli, quosve oporteret a consilio removeri, seu quibus proprii corporis tuendi curam committi, Egidii episcopi fraudulencias ac perjuria, matris quoque Brunechildis versucias cavendas premonuit. Finita sermocinatione, ad convivium ambo reges resederuntb consederunt Aimoin . Et inter redundatioris mense epulas serenissimus princeps Guntrannus sic alloquitur convivas : « Hortor vos, incliti Francie primates, ut nepotem meum summo dignum honore censentes, fidei cultum ei exhibeatis, quandoquidem ipse transgressus evum puericie suadet meliora de se sperare. Nec contempnatis ut puerum, sed reveremini ut dominum. » Post hec Childebertus, restitutis sibi a patruo civitatibus quas pater tenuerat suus, ad propria maturavit regressum.