[22] ‘Post hec direxit Guntrannus ad mulierem phytonissam, que ei aliquando non solum annum, sed et diem et horam qua Charibertusa vel Chilpericus R add. interl. même main, P add. interl. même main rex obiret, predixerat, ut eam super statum interrogaret suum. Cui illa hec remisit mandata : « Hoc, inquid, anno Chilperico defuncto, Meroveus, devictis fratribus, regnum accipiet teque ducem constituet. Quo munere quinquennio functus, septimo efficieris episcopus. » Hoc ille episcopo Gregorio retulit, et ab eo hoc responsum accepit : « Illa magis a Deo quam a diabolo exquiri debuissent. » Verumptamen Fredegundis, que occulte Guntrannob duci Merovei R add. interl. même main ; duc Merovei P add. interl. même main favebat propter mortem Theodeberti (non enim ex ea fuerat natus), misit ad eum ut Meroveo suaderet egredi ab ecclesia. Ille, presto putans fore percussores, non distulit ; sed nil eum nocuit. Demum Chilpericus per diaconum ad sepulchrum sancti Martini duas mittit cartulas, quarum una continebat ut sibi divinitus in alia, que erat vacua, rescriberetur si foret fas Guntrannum a templo retrahi. Diaconus, triduo expectans, inanis a responso abscessit. Sed Guntrannus, venientibus regiis missis, pallam altaris cum sacramento fidejussorem dedit, jac (42b) tanter pollicitus numquam se inscio rege templum egressurum’1 : Gregorius Turonensis, Historiae, V, 14, p. 210-212.