[37] “Hoc tempore Mauricius imperator Childeberto regi Francorum quinquaginta milia solidosa millia solidorum Aimoin per legatos suos ea vel maxime direxit gratia ut cum exercitu supra Langobardos irrueret eosque Italia pelleret. Qui nil moratus, cum innumera Francorum multitudine Italiam subito introivit. Langobardi vero conserende manus spem abicientes, munimentis suarum se cummisereb se commisere Aimoin ; secum misere R urbium et inter currentibus legatis oblatisque muneribus pactum cum Childeberto fecerunt. Quo ad Gallias remeante, cognito imperator Mauricius quia cum Langobardis fedus inisset, solidos quos ei ob Langobardorum expulsionem dederat [f47v] (47va) repetere cepit. At ille, suarum virium potentia fretus, pro hac re nec responsum reddere voluit”1 = Paulus Diaconus, Historia Langobardorum, III, 17.