École des chartes » ELEC » Chroniques latines » Livre II » [32] . . .
[f32v]

[32] ‘Vigilius etiam sancte romane presul ecclesie qui, eo quo commemoravimus modo, in locum sanctissimi subrogatus fuerat Silverii, legationem suscepit Theodore auguste in hunc se habentem modum : « Veni et adimple nobis que prona voluntate promisisti de patre nostro Anthimo, et revoca eum in pristini gradus honorem ». Ad hec rescripsit Vigilius : « Absit, dicens, hoc a me, domina augusta. Prius locutus sum male et insipienter ; nunc autem nullo modo tibi consentio ut revocem hominem hereticum et anathematizatum »1 : Liber Pontificalis, LXI, p. 296, l. 15-19. ‘Quo audito augusta, misit Anthimum scribonem cum valida militum manu Romam, precipiens ei ac dicens : « Vigilium, inquid, romanum Pontificem, nostris sanctionibus rebellem, decernimus ut navi impositum ad nostrum deduci debeas conspectum, nec cujuslibet basilica sanctorum defensionis ei sit adjumentum, excepta ecclesia Principis Apostolorum ». Anthimus Romam profectus memoratum papam dum missarum sollempnia in oratorio sancte Cecilie X kalendas decembris celebraret (erat quippe dies[f33] (33a) festus ipsius sacre virginis), munera populo erogantem tenuit, navique imposuit, ut Constantinopolim deduceret. Quem populus romanus proficiscentem usque ad navim prosecutus, postulabat ut benedictionem illis daret. Qua tradita, mota est navis. Non defuere tamen quos injusta expulsio Silverii in odium ipsius excitaret. Hii lapides post illum, vel quelibet telorum genera sors obtulerat, jacientes, in hunc modum ei conviciabantur : « Fames tua tecum, [mortalitas tua tecum]a P Omis , mala intulisti Romanis, mala repperias quo vadis ». Aliqui sane ex fautoribus ipsius commitatui ejus adheserunt. Qui per Siciliam iter faciens in civitate Cathinensi quosdam ad sacros promovitb promonuit P ordines, quibus tuende romane ecclesie delegavit curam. Ipse navigio Constantinopolim usque devectus, ab imperatore et clero urbis honorifice susceptus, per biennium inibi est detentus. Imperatorec imperatorem R av. corr. ; imperatore R apr. corr. ; imperator P communionem Anthimi ab eo exigente cautionemque manus ejus qua id se facturum spoponderat, ostendente, ad hoc usque altercatio processit, ut diceret papa Vigilius : « Ego quidem ad clementissimos rei publice moderatores Justinianum eique conjunctam estimavi me venisse Theodoram, sed Diocletiano ac Eleutheria moribus repperi crudeliores. Verum quia Christus me vobis pro commissis adjudicavit peccatis, patiar quicquid est [miserrimum, dum vos jusseritis quidquid est]d R, P Omis immanissimum. Haud enim rependitur meritis meis congrua vicissitudo, dum majora (33b) his mea mereantur facinora. Matura ultio flagitii subest, et digno convenior expulsionis Silverii pretio. Necque porro Dei oculum tam impii machinator sceleris preterire poteram ». Et quidame quidem P familiarium [principis]f P, R Omis prope adstans, alapam in faciem pontificis dedit dicens : « Homicida, nescis cui loqueris ? An putas ignorare nos, dedisse te alapam notario tuo, qui et continuo cecidit exanimis, et filium vidue Hastarium, cui neptem tuam dederas Vigiliam, jussu tuo fustibus usque ad suppremum labefactum exitium, papamque Silverium factione tua exiliatum » ? Quo ille audito pertimuit, solig solique Aimoin Deo spem suam committens, in basilica Sancte Eufemie confugit, tenuitque columpnam altaris. A qua avulsus fune [in]h R, P Omis colla ligatus, per totam circumduci urbem jubetur, atque ad vesperam ergastulo claudi, ubi modicum quid panis et aque ei cotidie tribuebatur’2 : Liber Pontificalis, p. 297, l. 5-9 (assez loin), p. 298. ‘Postmodum suggerente Narsete Romanarum partium duce, vinculis ab imperatore levatus ac simul cum clero suo Romam redire permissus, ubi Siracusas attigit, calculi languore fatigatus defecit. Cujus corpus Romam delatum ac ad sanctum Marcellum via Salaria est humatum, succedente ei Pelagio in pontificatum’3 : Liber Pontificalis, p. 299 (très résumé).


a  P Omis. b promonuit P. c imperatorem R av. corr. ; imperatore R apr. corr. ; imperator P. d  R, P Omis. e quidem P. f  P, R Omis. g solique Aimoin. h  R, P Omis.

1  : Liber Pontificalis, LXI, p. 296, l. 15-19
2  : Liber Pontificalis, p. 297, l. 5-9 (assez loin), p. 298
3  : Liber Pontificalis, p. 299 (très résumé)