[6] ‘Erant Chilperico tres filii, Theodebertus, Meroveus, Clodoveus, ex Audovera regina suscepti. Quam Fredegundis, (36vb) eodem perfidie commento quo Galsointam, hac de causa pepulit. Chilpericus cum fratre Sigeberto expeditionem in Saxones agens, Audoveram reginam domi reliquerat alvo gravidam. Cui Fredegundis utpote ancilla ex ejus orta familia, ada a P cuncta deserviebat vite necessaria. Hec hortatur dominam ut natam puellam perducat ad baptismi gratiam, quo rex adveniens gratuletur non solum natam sibi esse filiam, sed etiam in Christo renatam. Paret mulier suadentib suadei P meretricule, eo adtentius quo autumabat eam sibi bona consulta dare. Querenti deinde matronam que puellam susciperet post sacri baptismatis undam, respondit non posse inveniri nobiliorem ea que hujus exequeretur muneris obsequia. His quoque illa credula verbis, efficitur filie mater spiritualis. Regredienti post hec regi itc id P obviam Fredegundis, eumque his interpellat verbis :« Quam gloriosus, ait, apparet hodie rex Chilpericus rediens victor triumphatisd triumphantis P hostibus, cui nata est filia Childehinda forma corporis egregia. Sed, pro dolor ! scelus hac nocte a te patrabitur ; refugiendum quidem si vitari posset, ne domina mea Audoverna tecum secura subiret cubiculi silentia. » Hujus novitate sermonis rex stupefactus causam quesivit. Cum sileretur, elicuit studio querendi et motu indignationis. Et comperto indicio quod ejus commater foret regina, ex prole suscepta, Fredegundi in hec respondit verba : « Si Audovere nunc fraudor amplexibus, te sociam asciscam mei stratus. » Et properanti ad aulam, occurrit regina ferense feris P [f37] (37a) in ulnis parvulam quam bis, ut ita dicam, generaverat filiam. Ad quam rex :« Nefandam, inquit, o regina Virgilius, Aeneis, IV, 333, rem preparasti et regie inconvenientem majestati. Nec potero te habere conjugem, cum conmatris adepta sis nomen ».Postea, episcopo qui puellam baptizaverat in exilium acto, reginam cum filia sacro adopertas velamine monasterio retrusit, predia ac facultates eis tribuens, Fredegundem vero sibi copulavit’2 : Liber Historiae Francorum, 31, p. 292- 293.

‘Incidit ea tempestate necessitas Sigeberto regi, fratri Chilperici atque Guntranni, exercitum ductandi adversus Cacanum, principem Hunorum, qui confinia regni ejus depopulaturus adventabat. In congressu superior bello factus, in gentes Hunorum strages dedit. Cum reliquis vero pacem firmavit. Cujus absentiam Chilpericus aucupatus, ut se ejus habebat inquietudo morum, domestica seditione publicam interpolans pacem Francorum, Remis opulentissimam regni ejus urbem inproviso impetu occupavit. Super plagam fractus Sigebertus, Suessionis et ipse de regno Chilperici pervasit capteque urbis populum imperio suo adjunxit ; repertumque Theodebertum, Chilperici filium, custodie mancipavit. Quem patri petenti clementissime muneratum postea reddidit, dato prius sacramento ne quid in posterum Theodebertus contra Sigebertum moliretur. Quod, prepediente humani generis inimico, non diu inviolabile permansit. Chilpericus quoque, bello superatus, conditiones pacis amplexus est’3 : Gregorius Turonensis, Historiae, IV, 23, p. 155-156 : Liber Historiae Francorum, 30, p. 289-290.