[2] ‘Cherebertus, qui et Aribertus, rex Parisiorum, Ingobergam duxit uxorem. Huic erant ancillule due. Nomen uni Marchovefa ; altera vocabatur Merofidis. Harum amore rex ita deperire cepit, ut uxo (35b) rem eiceret Ingobergam, et eas ambas in locum ejus substitueret. Pro qua re a beato Germano prefate urbis episcopo increpatus nec correctusa correptus R, P , utrasque cum filio quem ei una earum genuerat divinitus percussas se perdidisse indoluit. Ipse quoque non post multum temporis in Aquitania apud castrum Blavia vite finem sortitus, in basilica Sancti Romani est sepultus’1 : Liber Historiae Francorum, 30-31, p. 290-291.

Obiit Cherebertus rex.

“ His diebus beatissimus Germanus sentiens diem sui imminere exitus, cernens quoque ecclesiam Romane sedis multis atteri, ut supradictum est, in ejectione Silverii et successione Vigilii, calamitatibus, verens etiam ne pontifices urbis Parisiace per succedentia tempora inquietudine aliqua pervaderent ecclesiam Sancte Crucis Sanctique Vincentii, quam gloriosus rex Childebertus edificaverat, occasione permaxime illa, que in precepto incliti Clotharii regis invenitur, ita inquiens :« Abbatem loci illius constituimus et cetera » ; precepta immunitatis edere decrevit, in quo omnes episcopos sedis Parisiace alienos efficeret ab hac occasione. Previdebat etiam mens sancta quod huic immunitati vel libertati monasteriorum postmodum consentiret sancta et apostolica Romana ecclesia, sicuti beatus etiam papa Gregorius postmodum in decretis suis sanciendo confirmavit. His itaque prelibatis, ad ordinem revertamur hystorie.b P Omis ”2 = BNF lat. 12711, f. 36