[31] ‘Tunc temporis Nantinus Engolismensis comes hujusmodi ex causa gravem divinitus est passus mortis penam. Maracharius avunculus ejus comitatu predicte urbis diu potitus, ad clericatum accedens, post non multum tempus episcopus est factus. Quem cum adversarii ejus, inmisso in capite piscisa inmisso\s/ R ; in capite pissos P veneno, nefandissime necassent, non diu letati sunt. Nam Frontinus, cujus consilio hoc perpetratum est scelus, uno tantum anno post eum functus est episcopatu. Cumque ei Heraclius Burdegalensis presbiter successisset, a Nantino, qui ob ulciscendam [f45v] (45va) avunculi mortem comitatum a rege emerat, gravissime increpabatur, quod avunculi sui interfectores secum retineret. Quare in majori crescente controversia, comes villas ecclesie ab avunculo per testamentum relictas pervasit, asserens quod non deberet ea tenere testamenta quorum testator ab ejus fuerat clericis interemptus. Post hec crudeliori exardescens iracundia, interfectis etiam quibusdam laicis, unum e presbiteris lancea vulneratum dum adhuc viveret suspendi ac ad confessionem criminis cogi jussit. Qui diu revinctis pos[t] terga manibus pendens, fluente e patenti vulnere sanguine, innocentem reddidit spiritum. Pro tantis igitur sceleribus Nantinus ab Heraclio excommunicatus, convenientes apud Sanctonas urbem quosdam sacerdotum rogavit ut pro se antistitem interpellarentb interpellarentur P , pollicitus se res ecclesie redditurum et mala que commiserat emendaturum. Antistes vero, rogantibus annuens fratribus, eum communioni restituit. Sed comes, ad Engolismam reversus, domos quas pervaserat destruxit, dicens : « Si hec ecclesia recipit, saltem deserta inveniantur ». Etc Episcopus Aimoin, R sane, his auditis, iterum communione eum privans, vita decessit. Nantinus quoque, a quibusdam episcopis pecunia corruptis communioni redditus, in morbum incidit. Cum vero valida cruciaretur febre, clamabat : « Heu, heu, que tormenta ab Heraclio illata pacior ! Ipse me nunc cruciat ; ipsius igne consumor. Mortem peto ne diu male vivam. » In his vocibus constitutus (45vb) interiit. Audiant ista qui sacerdotibus injurias irrogant ; intelligant Deum esse vindicem injuste oppressorum’1 : Gregorius Turonensis, Historiae, V, 36.