Ego Cadulcus, archidiaconus Sancte Crucis, omnibus in perpetuum. Ut ea que devotione fidelium sancte matri Ecclesie conferuntur perpetua stabilitate penes eam permaneant et ad future posteritatis attingant memoriam ad perpetue pacis stabilitatem, cautum est ut sigillatis appicibus commendentur. Eapropter notum facio universis quod inter me et presbiterum de Naim super procuratione quam michi jure archidiaconatus deberi asserebam contentio vertebatur. Predicte etenim presbiter ecclesie se vel aliquem antecessorum suorum michi vel alicui antecessorum meorum nonquam reddidisse procurationem constanter asserebat, unde et prescriptione longissimi temporis se a prestatione procurationis absolvi postulabat. Tandem inter me et predictum presbiterum amicabilis compositio intervenit quod presbiter, qui in predicta ecclesia pro tempore ministrabit, singulis annis decem solidos capitulo Sancte Crucis persolvet in festo Dorothei et Severi martirum, canonicis qui intererunt matutinis dividendos. Sicque nullus archidiaconus a presbitero prefate ecclesie procurationem vel aliquid nomine procurationis de cetero poterit postulare. Illud etiam nequaquam censui reticendum, quod trigenta solidos, quos in ecclesia de Sambleci adquisiveram, capitulo Sancte Crucis contuli, sub hac specie dividendos quod viginti solidi in anniversario Philipi, fratris regis Francorum, canonicis qui anniversario intererunt, et decem solidi in missa predictorum martirum prefata specie dividentur. Actum in capitulo nostro anno Verbi incarnati MCXCIX.