22- Fabianus et Sebastianus, mm.

22.1a Lectio prima.

Damasus papa ad Jeronimum.1

Beatus Fabianus papa natione Romanus ' ex patre Fabio * tredecim annis sedit. Qui diaconibus regiones divisit + fecitque septem subdi[a]cones ' qui septem notariis imminerent * ut gesta martyrum in integro fideliter colligerent.

• Liber Pontificalis I, p. 148, l. 1-4.

22.1b

Haymo in Christiana Rerum Memoria.2

Imperatori Philippo volenti interesse Pasche vigiliis et comunicare mi(ni)steriis ' restitit * nec quousque peccata confiteretur ' et inter penitentes staret ' permisit.

• Haymo Autissiodorensis, Christiana Rerum Memoria, lib. VI, cap. 11, PL 118, c. 853B.
• Glorieux p. 57

22.1c

Eusebius, in Ecclesiastica Hystoria, libro sexto.3

Hic sub persecutore Decio Rome martyrii coronam accepit * suique pontificatus sedem Cornelio reliquit.

• Eusebius, Rufino trad., Hist. eccl. VI, 39, 1, vol. II, p. 595, l. 5-6.
• CPG 3495

22.2 Lectio secunda.

Ex gestis ejus. Å .4

Sebastianus in Mediolanensibus partibus eruditus ' civis vero Narbonensis oriundus ' Diocleciano et Maximiano ita carus erat * ut ei prime cohortis principatum traderent ' et eum sibi semper astare juberent. Erat enim vir totius prudentie. Hunc etiam milites quasi patrem venerabantur. Christo autem cotidie sedulum exhibebat officium ' sed occultum + non passionis timore * sed ad hoc ' ut christianorum animas quas in tormentis videbat deficere ' confortaret. Clarissimis igitur viris Marcelliano et Marcho ' fratribus ' in vinculis constitutis ' cotidie solatium exhibebat * et salutaria fidei consilia ministrabat.

• < BHL 7543

22.3 Lectio tercia.

Cum igitur capitalem jussi essent subire sententiam + sequentes eos pater et mater cum uxoribus eorum et filiis .XXX^a. dierum inducias [193c] impetrarunt * ut in his ageretur ' quatinus ydolis immolarent. Ac[c]edentes igitur amici eorum primo ' secundo mater superveniens soluto capite canos ' et scissa veste ' quas suxerant mammas ostendans + tercio pater infirmus et gravis senio ' manibus adductus servulorum ' cigneo capiti pulverem terre aspergens ' tandem conjuges cum natis propriis infantulos offerentes * omnia verba que eos emollire possent ' cum ejulatu immenso in adventu suo successive singuli conclamarunt.

22.4 Lectio quarta.

Cum igitur inter hujusmodi ' milites Christi cepissent mollescere * Sebastianus ' qui huic spectaculo intererat ' quem occultabat militaris habitus ' in medium se obiciens ' dixit : « O fortissimi milites ' per nimiam virtutem fortiter pertigistis ad palmam + et per misera blandimenta ' coronam deponitis sempiternam ? Nolite victoriarum vestrarum insignia blandimentis abicere. Putant hi * quod ista vita sit sola. Si enim scirent aliam vitam ignaram mortis ' tristicie nesciam * profecto vobiscum ad illam festinaret pertingere ' istam pro nichilo computantes. Ista enim fugitiva est. Hec ab origine mundi in se credentes fefellit * et cunctos de se presumantes irrisit. Hec est que crimina imperat * servientesque sibi ' tradit morti perpetue. »

22.5 Lectio quinta.

Cum hec et his similia Sebastianus proferret + subito splendore nimio de celo illuminatus est * et sub ipso splendore juvenis apparuit juxta eum ' dans ei pacem ' dicens5 : « Tu mecum semper eris. »6 Uxor autem Nicostrati nomine Zoe ' intra cujus domum hec gerebantur ' cum miraculi stupore teneretur + annuebat omnibus manu ' quia jam sex annis muta fuerat * quod quasi exprobrandi essent ' qui tam evidenti assertioni non crederent. At ubi vidit Sebastianus secreta cordis eam lingua explicare non posse * ait : « Si verus Christi servus sum ' et si vera sunt omnia que ex ore meo hec mulier audivit ' et credidit * jubeat Dominus meus ad eam redire labiorum officium. »

22.6 Lectio sexta.

Tunc exclamavit mulier dicens : « Beatus es tu ' et benedictus sermo oris tui * et beati qui credunt per te Filium Dei vivi ! Vidi enim oculis meis angelum advenientem de celo ' et librum apertum ante o(c)culos tuos tenentem * ex cujus lectione sermonis tui oratio descendebat. » Videns autem hec Nicostratus ' cepit pedibus suis advolvi * et indulgentiam petere ' quod imperiali jussu sanctos Dei habuisset in vinculis. Et solvens eos * rogare cepit ' ut abscederent ' dicens : « O quam beatus essem * si pro vestra mereri possem salute constringi ! » At illi dixerunt : « Si tu fidei gloriam quam numquam habueras accepisti + quomodo nos quam semper habuimus relinquentes ' tibi passionis nostre calicem damus ? » Alloquens autem ' et Marchus parentes et conjuges + ad hoc ipsos induxit * ut silentes tam ipsi quam omnes qui aderant peniterent ' quod ipsos ab agone martirii revocassent.

22.7 Lectio septima.

Cum igitur omnes qui ad decipiendum venerant Christo crederent + Nicostratus cum conjuge sua mysterium christiane religionis sibi declarari petens * hortante Sebastiano ' vinctos omnes in domum suam congregavit. Quibus idem Christum predicavit. Quo audito prostraverunt se cum lacrimis * et se velle Christo credere resonabant. Tunc jubet eos Sebastianus a vinculis absolvi * et Pollicarpum pre[s]biterum induxit. Qui videns turbam * benedixit. Omnesque simul baptizati sunt * numero sexaginta octo. Filii autem Claudii ' unus ydropicus, alter vulneribus oppressus * sani levati sunt de fonte. Baptizatus est autem et Cromatius prefectus ' et filius ejus Tiburtius * qui quam pertinax fuit ad credendum ' tam constans postea fuit ad martirium.

22.8 Lectio octava.

His igitur cum multis aliis expletis per martirium * Diocletianus beatum Sebastianum ad se convocans ' ait : « Ego te inter primos semper habui * et contra salutem meam in deorum injuriam latuisti. » Qui dixit : « Pro salute tua semper Christum colui + et pro statu Urbis Romane ipsum qui in Celis est semper adoravi * considerans a lapidibus auxilium petere ' insani capitis esse. » Iratus imperator jussit eum duci in medium campi * et quasi signum ad sagittandum ligari ' atque a sagitariis figi. Tunc milites jussa implentes ' ita eum hinc inde repleverunt sagittis * ut quasi ericius ita esset ictibus sagittarum hirsutus. Et ex[is]timantes eum mortuum * abierunt.

22.9 Lectio nona.

Tunc relicta uxor martiris castuli Zecarii nomine Hirenes ' abiit * ut noctu corpus ejus sepeliret. Et inveniens eum viventem ' adduxit ad domum suam * et inter paucos dies integram recuperavit sanitatem. Cumque omnes christiani ad eum convenirent * hortabantur eum abscedere. Ille autem oratione facta descendit * et stans super gradum eliogabali ' venientibus imperatoribus dixit : « Ad hoc me Dominus Jesus resuscitare dignatus est * ut conveniam vos ' injusto judicio persecutionem vestram in Christi famulos ebullire. » Tunc jussit eum in ypodromio palatii tamdiu fustigari * quamdiu spiritum exalaret.7 Sed et corpus ejus in cloacam miserunt. Quod tamen in unco pendens * sordes non tetigerunt. Ipse vero sancte Lucine per somnium ' illud revelavit * et [in] catacumbas sepeliri fecit.