75- Petrus et Paulus, Oct.

75.1 Lectio prima.

Sermo Maximi episcop. Å .

Cum omnes apostoli parem gratiam apud Deum sanctitatis obtineant * Petrus tamen et Paulus videntur quadam fidei virtute precellere. Petro quidem sicut bono dispensatori ' clavem Regni celestis Dominus dedit + Paulo tanquam ydoneo doctori ' magisterium ecclesiastice institutionis injunxit * ut quos iste erudierit ad salutem ' ille suscipiat ad quietem + et quorum corda Paulus patefecerit doctrina verborum * eorum animabus Petrus aperiat Regna celorum.

• Maximus, s 1, CCSL 23, = 1, l. 2-11, p. 2.
• AF II 50, PD II 51
• CPL 221, PLS III, c. 358a

75.2 Lectio secunda.

Clavem etiam scientie * et Paulus accepit. Clavis enim dicenda est ' qua ad fidem corda reserantur * et mentium secreta panduntur. Clavis, inquam,1 est * que et conscientiam ad penitentiam aperit + et gratiam mysterii salutaris includit. Ambo igitur claves receperunt + scientie iste * ille potentie. Divitias immortalitatis ille dispensat * scientie thesauros iste largitur. Ergo inter universos apostolos * quadam prerogativa precellunt.

• ibid. = 1-2, l. 12-24, p. 2.

75.3 Lectio tercia.

Puto autem illos esse equales meritis * quos simul videmus ad martyrii gloriam pervenisse. Non enim sine causa factum putamus * quod uno die ' uno in loco ' unius tyranni tolleravere sevitiam. Una die passi sunt * ut ad Christum pariter pervenirent. Uno in loco * ne alteri Roma deesset. Sub uno persecutore * ut equalis crudelitas utrumque constringeret. Dies ergo pro merito + locus pro gloria * persecutor decretus est pro virtute.

• ibid. = 2, l. 25-34, p. 2-3.

75.4 Lectio quarta.

In Urbe autem martirium pertulerunt * ut ubi caput superstitionis erat ' illic caput quiesceret sanctitatis + et ubi gentilium principes habitabant * illic Ecclesiarum principes morarentur. Cujus autem meriti sint ' hinc possumus2 intelligere + quod cum Dominus orientis regionem propria illustraverit passione * occidentis plagam vice sui apostolorum sanguine illuminare dignatus est. Et licet illius passio nobis sufficiat ad salutem * tamen horum martirium nobis contulit ad exemplum.

• ibid. = 2, l. 34-44, p. 3.

75.5 Lectio quinta.

Hodierna igitur die beati apostoli sanguinem profuderunt * quia magum illum Symonem ' de aeris vacuo ' precipitii ruina prostraverunt. Cum enim magicis artibus volare cepisset + Petrus flexis genibus precatus est Dominum * et precatione sancta vicit magicam levitatem. Prior enim ascendit ad Deum precatio quam volatus * et ante pervenit justa petitio ' quam iniqua presumptio.

• ibid. = 3, l. 45-55, p. 3.

75.6 Lectio sexta.

Ante Petrus in terris positus obtinuit quod petebat * quam Symon perveniret ad celestia quo tendebat. Tunc igitur Petrus illum elidens ' ejus crura confregit + ut qui volare temptaverat ' ambulare non posset * et qui pennas assumpserat ' plantas amitteret. Permisit illum sublimius ascendere * ut altius caderet. Voluit eum in excelsum levari ad conspectum omnium * ut ruentem illum de excelso ' oculi omnium perviderent.

• ibid. = 3, l. 55-66, p. 3-4.

75.7a Lectio septima.

Secundum Matheum, XIIII.3

In illo tempore * jussit Jesus discipulos suos ascendere in naviculam * et precedere eum trans fretum ' donec dimitteret turbas. Et reliqua.

• Mat. 14, 22.

75.7b

Omelia beati Augustini episcopi. Å .

Cum sanctum evangelium legeretur * audivimus naviculam periclitantem + Christum periclitantibus subvenientem * Petrum venienti Christo occurrentem. In quibus omnibus miraculum spectavimus * misterium requiramus. Quando enim possumus de divinis operibus que leguntur ' intellectum alicujus mistice significationis exculpere * quasi de abstrusis favorum cellis mella producimus + vel Christi discipulos imitantes ' spicas manibus confricamus * ut ad latentia grana perveniamus ' et in eis vitam inveniamus.

• Eraclius presbyter, s II B, ed. P. Verbraken, RB 71 (1961), p. 18, l. 4-11b.
• CPL 388, PLS II, c. 404 et 843, CPP 857

75.8 Lectio octava.

Ascendit ergo Dominus noster Jesus Christus ' ut lectum est, in montem solus orare. [Mat. 14, 23] Mons altitudo est. Quid enim in hoc mundo altius celo ? Quis vero in celo ascendit * novit optime fides vestra. Cur autem solus ascendit ? Quia nemo ascendit in celum ' nisi qui descendit de celo ' Filius Hominis qui est in celo [Jo. 3, 13] + quamvis et in fine cum venerit ' et nos omnes membra sua collegerit ' ac levaverit in Celum * etiam tunc solus ascendet ' quia caput cum corpore suo ' unus est Christus.

• ibid. l. 12-18.

75.9 Lectio nona.

Tunc autem ipse ascendit solus orare * qui ascendit ad Patrem pro nobis interpellare. Verumtamen, carissimi, dum ille orat in excelso * navicula turbatur fluctibus in profundo. Quia vero insurgunt fluctus ' potest illa navicula turbari + sed quia Christus orat * non potest mergi. Navicellam istam, fratres ' Ecclesiam cogitate * turbulentum mare ' hoc seculum. Quando aliquis impie voluntatis ' maxime potestatis ' persecutionem indicit Ecclesie * super naviculam Christi ' grandis unda consurgit. Sed in his temptationibus erigatur antenna * ut suspensa arbori crucem figuret. Hanc christianus respiciat * et non deficiat.

• ibid. l. 20-30.