Etienne [de Nemours], évêque de Noyon, approuve la convention passée entre Guillaume, doyen de Péronne, et Saint-Martin-des-Champs au sujet du prieuré de Ligny-sur-Canche, dont les bâtiments étaient ruinés, les terres incultes, les meubles disparus, les biens hypothéqués, au point qu'on ne trouvait plus un moine qui consentit à y résider. Guillaume en obtient la concession à vie, en s'engageant à rétablir les constructions détruites, à y entretenir deux moines et à verser vingt livres à Saint-Martin ; au bout de cinq ans, la redevance sera doublée et le nombre des moines porté à trois : si ces hôtes font trop de dépense, il pourra demander qu'ils soient rappelés et remplacés par d'autres. Guillaume consacrera cent livres à la restauration des immeubles et ne pourra les engager, les inféoder ni les aliéner.
- A Original perdu.
 
- B Copie de 1209, Arch. nat., LL 1351, fol. 82, collationnée.
 - C Copie du xve s., Arch. nat., LL 1352, fol. 90.
 - D Copie du xvie s., Arch. nat., LL 1353, fol. 94'.
 
- a Recueil des chartes et documents de l’abbaye de Saint-Martin des Champs, monastère parisien, éd. Joseph Depoin, Ligugé, 1913-1921.
 
                  Omnibus p. l. i.
                    Stephanus, Dei
                        gratia
                      Noviomensis episcopus, salutem in
                      Domino.
                  Notum facimus quod Willelmus, decanus
                        Peronensis, in presentia nostra recognovit quod,
                    cum Prior et conventus Sti Martini de Campis
                      Parisiensis amministrationem prioratus de Liniaco87 super
                      Chanchiam qui, propter aliquorum incuriam, et aliorum malitiam, ad
                    tantam desolationem jam devenerat, quod domus ejus fere omnes erant dirute,
                    terre remanserant inculte, et nulla ibi erant mobilia ; insuper ecclesia
                      gravia erat
                    honere debitorum opressa, nec etiam monachus reperiri poterat aliquis, qui eam
                    recipere vel ibi habitare vellet aut posset, in vita sua sibi liberaliter
                    dixerint concedendamb ; ipse promisit quod, bona fide et sine fraude, negocia
                    et utilitates predicte ecclesie procurabit, et omnia fideliter amministrabit, et
                    jura ecclesie, intus et extra, pro posse suo, manutenebitb et noxia evilabit.
                  Debitum etiam domus, quod est quadragintarum librarum paris., viginti libris
                    minus, usque ad quinquennium ipse persolvet ; et ecclesie inde plene
                    quitabit.
                  Insuper ecclesiam nullis gravabit debitis, nec ante quinquennium, nec post.
                  Duos etiam monachos ibi usque ad quinquennium, et a quinquennio in antea tres
                    semper, qui Deo ibidem secundum ordinem suum deserviant, in omnibus necessariis
                    providebit, secundum ordinem, et honeste tractabit.
                  Qui, si essent nimis honerosi, postquam Priori idem decanus
                    significaverit et ostenderit, alios in locum eorum substituet.
                  Procurationes quoque, quas eadem domus debet, honera et nichilominus
                    procurationem sepedicti Prioris Sti Martini
                    et monachorum suorum more solito ; preterea centum solidos paris., usque ad
                    quinquennium, et exinde decem libras annuatim 
                  Actum Parisius
                    


