Pierre II, évêque de Paris, approuve l'institution d'une chapellenie à l'autel de Saint-Philippe et Saint-Jacques, fondée dans l'église de Champigny-sur-Marne par le sous-chantre Pierre et son frère Jean, curé de Bougival, sous le pontificat d'Eudes.
- A Original perdu.
- B Copie collationnée du 13 mars 1489, signée « Tostée « avec paraphe, Arch. nat., L 876, nº 8.
- a Recueil des chartes et documents de l’abbaye de Saint-Martin des Champs, monastère parisien, éd. Joseph Depoin, Ligugé, 1913-1921.
P[etrus], Dei
gratia
Parisiensis episcopus, omnibus Xristi fidelibus ad quos presentes littere pervenerint, salutem in Domino.
Notum facimus universis quod, cum dilecti nostri Petrus, Parisiensis ecclesie
succentor, et Johannes, presbiter
Bachivallis, fratres, instituissent perpetuam
cappellaniam in ecclesia de Campiniaco64 ad altare sanctorum
apostolorum Philippi et Jacobi, de
consensu et voluntate Odonis, bone memorie predecessoris
nostri, et presbiter [i] parochialis, tandem accedentes ad nos, humiliter
pecierunt ut institutionem illam confirmaremus in hunc modum : scilicet ut
cappellania dicti altaris nulli conferatur nisi presbitero ordinato, vel infra
annum in presbiterum ordinando.
Interim aut medietatem fructuum vel aliam competentem porcionem per episcopum
Parisiensem percipiet cappellanus qui altari deserviet
ad succursum.
Residuum totum in augmentum cappellanie, de mandato et consciencia episcopi
Parisiensis, per presbiterum loci implicabitur.
Quod si elapso anno ille cui fuerit beneficium collatum, non fuerit ordinatus
in presbiterum, liceat Priori Sti Martini
qui pro tempore fuerit, ad cujus donationem dictum altare pertinet, vel episcopo
Parisiensi si Prior negligens fuerit, dictam
cappellaniam alteri, cuicumque voluerit, sine contradictione qualibet
conferre.
Sciendum autem quod cappellanus qui memorato altari deserviet, pro animabus
predictorum fratrum et parentum, et benefactorum suorum, singulis diebus
privatis, quando poterit, missam pro fidelibus tenebitur celebrare ; diebus
autem dominicis, de Sancto Spiritu, et festivis novem lectionum, de festo, et
sabbato, de beata Maria virgine,
eidem cappellano celebrare licebit.
Ita quod in eadem missa pro fidelibus defunctis, specialem collectam dicere
tenebitur que sic incipit : « Fidelium Deus omnium... »
Preterea statutum est quod cappellanus hujus altaris in ecclesia de
Campiniaco residenciam facere et cothidianis officiis
bona fide interesse tenebitur, et hoc ipsum in sua institutione jurabit.
Statutum est etiam ut parrochiam de
Campiniaco sive aliam, sive aliud beneficium, ad firmam
nunquam possit habere.
Sed si forte ex competenti necessitate per unum diem vel paucos dies, presbiter
parrochialis absens fuerit, cappellanus tenebitur succurrere parrochie, dum
tamen presbiter parochialis residentiam faciat in parrochia dicta.
Jurabit etiam sepedictus capellanus fidem presbitero parochiali qui pro tempore
fuerit super rebus ad jus parochiale pertinentibus et quod, in oblationibus sibi
in ecclesia factis, nichil percipiet nisi de voluntate presbiteri parochialis ;
tamen presbiter parochialis singulis diebus quibus celebrabit, unam candelam in
missa eidem tenebitur exhibere.
In legatis autem que fient capellanoa, medietatem percipiet presbiter parochialis, nisi forte
vel predia aliqua vel redditus, vel pecunia ad emendos redditus eidem capellano
data fuerint ad augmentum reddituum sue capellanie, que ad eamdem capellaniam
integre pertinebunt.
Adjectum est eciam quod neque missam neque aliud officium in ecclesia de
Campiniaco poterit predictus capellanus publice
decantare, donec presbiter parochialis missam suam celebraverit, nisi de
consensu et licentia ipsius presbiteri parochialis.
Et quicumque ad istam cappellaniam presentatus fuerit, hanc institutionem se
serviturum in sua institutione jurabit.
Ad hujus autem sustentationem cappellani ista sunt assignata apud
Campiniacum : circiter quatuordecim arpenna prati et
unum arpentum vinee et unum duplarium vini, et domus juxta ecclesiam, et decem
solidi de incremento census Parisius super domo que fuit
Odonis de Sancto Mederico.
Hanc igitur institutionem presenti scripto, sigilli nostri impressione munita,
confirmamus.
Statuimus eciam ut quicumque capellanus hujus altaris cesserit vel decesserit,
si habeat unde debita sua possit persolvere, fructus colligendib suo cedent successori.
Si autem non habuerit unde debita sua persolvere possit, et usque
Actum